معنی لسان الکلب در لغت نامه دهخدا

حماض. نباتی است دوائی. و حماض را بدین اسم باز خوانند. (اختیارات بدیعی). از گیاهان دولپه ای پیوسته گلبرگ و از تیره گاوزبانیان است، خشونت برگهای باریک آن بسیار و بواسطۀ سمیت کمتر مورد استعمال دارد. (گیاه شناسی گل گلاب ص 242). نزد بعضی لسان الحمل و نزد جمعی حماض صغیر است و مذکور شد و نزد بعضی نباتی است برگش شبیه به برگ بارتنگ و درازتر و باتقعیر و بسیار نرم و اطرافش تند و ساقش زیاده بر دو ذرع و شعبه او بسیار و گره دار و باریک و گلش بنفش و تخمش باریک و اول تابستان میروید و منبتش حوالی آبهاست و بیخش سفید و پرشعبه و شعبها مثل ریسمان باریک و مشبک. در اول گرم و در دوم خشک و طبیخ او بقدر یک رطل رافع (؟) سپرز و ضمادش جهت التیام زخمهای تازه و گوشت آوردن زخمهای کهنه مؤثر است. (تحفۀ حکیم مؤمن)

معنی لسان الکلب در لغت نامه دهخدا

نام شمشیر تبع، نام چند تیغ دیگر. (منتهی الارب). اسم سیوف. (اقرب الموارد)

معنی لسان الکلب - جستجوی لغت در جدول جو

لسان الکلب

لغت نامه دهخدا

لسان الکلب

لغت نامه دهخدا

لسان الکلب

فرهنگ لغت هوشیار

لسان الغیب

آنکه اسرار نهانی گوید. لقب خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی

فرهنگ فارسی عمید

لسان الذئب

(لِ نُذْ ذِءْبْ)

از تیره گاوزبانیان مانند لسان الکلب و دارای همان خواص است. (گیاه شناسی گل گلاب ص 243)

لغت نامه دهخدا

لسان الابل

(لِ نُلْ اِ بِ)

حکیم مؤمن گوید: غیر رعی الابل است. نباتش مابین گیاه و درخت و پرشاخ و پراکنده و مربع و مایل بسفیدی و برگش شبیه به برگ به و از آن درازتر و عرضش کمتر و با زغب نرمی سفید و ثقیل الرائحه مایل بخوبی و ثمرش زرد مایل به پهنی و منبت او زمینهای درشت. در دوّم سرد و خشک و نزد بعضی گرم است مجفف قروح ظاهر و باطن است شرباًو ضماداً. و رافع سم شفنین بحری و طبیخ برگ و شاخ او مدر حیض و بول و مخرج جنین و رافع لکنت زبان و با حنا سیاه کننده موی و ذرور او جهت التیام جراحات و تنقیۀ خبیثۀ آن و استنجا به آب مطبوخ او مسکن حکۀ فرج و مقعد و ذکر و آب پختۀ او با عناب و مویز مفتح سدد و رافع التهاب و مضرّ گرده و مصلحش صمغ و قدر شربت از آب او دو وقیه و از جرم او تا سه درهم است و چون هفتاد مثقال او را با هفتاد رطل آب انگور شراب تربیب دهند جهت قرحۀ گرده و مثانه و نفث الدم و سرفه و سستی عضل و احتباس حیض نافع و قدر شربتش تا یک رطل است. (تحفۀ حکیم مؤمن). رجوع به الالسفاقن شود

لغت نامه دهخدا

لسان الله

(لِ نُلْ لاه)

حجت و کلام خدای. یقال فلان ینطق بلسان اﷲ. (منتهی الارب). رجوع به لسان شود

لغت نامه دهخدا